کاهش تلفات هدایتی و کلیدزنی در مبدلهای اصلاح ضریب توان افزاینده-کاهنده

امروزه به دلیل محدودیت های استانداردهای بین المللی مثل iec61000-3-2 مبدل های اصلاح ضریب توان به طور وسیعی در تبدیل ac به dc استفاده می شود. معمولترین مبدل مورد استفاده در اصلاح کننده های ضریب توان مبدل بوست می باشد. به علت مشکلات مبدل بوست مثل بالاتر بودن ولتاژ خروجی از حداکثر ولتاژ ورودی ، جریان راه اندازی اولیه زیاد، عدم کنترل اضافه بار، از سایر مبدلها به عنوان اصلاح کننده ضریب توان استقبال شده است. همچنین به علت دو بار پردازش توان در مبدل های معمول اصلاح ضریب توان، کاهش بازده یکی دیگر از مشکلات این مبدلها می باشد. برای رفع این نقص می توان از روش های بدون پل یا تک مرحله ای استفاده نمود. در این روش ها با ترکیب مبدلها با هم از تعداد دفعات پردازش توان کاسته و میزان بازده سیستم را افزایش می دهند. در مراجع سعی شده است با ترکیب ایده های فوق به اهداف مورد نظر که همان رفع عیوب ذکر شده است، برسند. در این رساله هدف ارائه یک مبدل اصلاح ضریب توان با قابلیت افزاینده-کاهنده و همچنین بازده بالا می باشد. برای اینکار سعی شده است میزان تلفات هدایتی و کلیدزنی به حداقل ممکن رسانده شود. بنابراین ابتدا به بررسی روش های موجود برای اصلاح ضریب توان پرداخته شده و به تفصیل انواع روش ها و مبدل های اصلاح ضریب توان ارائه گردیده اند. در ادامه روشهایی برای بهبود عملکرد این نوع از یکسوسازها برای رسیدن به اهداف این رساله ارائه می گردد. در این راستا چهار خانواده مبدل اصلاح ضریب توان جدید ارائه گردیده و از تمام جنبه های کیفی و کمی با هم و کارهای قبلی مقایسه گردیده اند. خانواده اول مبدل اصلاح ضریب توان با کلیدزنی سخت می باشد که بر روی مبدل سپیک و چوک پیاده سازی شده است. در این مبدل سعی شده است تا حد امکان تلفات هدایتی کاهش یابد. برای افزایش هر چه بیشتر بازده یک روش zvt روی این نوع از مبدل ها در خانواده دوم پیاده سازی شده است. خانواده سوم به کمترین تعداد المان موجود در مسیر توان که یک عدد می باشد رسیده است و نهایتا در خانواده چهارم سعی در کاهش تلفات کلیدزنی می باشد. برای این منظور از یک مبدل رزونانسی برای مدار چهارم استفاده شده است.